گفتمش‌‌‌ای بت من بوسه بده جان بستان
گردنم حلقه نما دست خود ایمان بستان
آبرو داری ما کن ، صنما پیشِ همه
عقل ما را زِ سرم بوده تو پِنهان بستان
بر حذر باش ز بیگانه که غمگین نشوم
وان سپس از من عاشق لب خندان بستان
کشور عشق تو را نیست کسی شَه زاده
تو قبولم بنما ، شاهی و سلطان بستان
تو مَلَک زاده‌‌‌ای و عشق سمائی داری
اوج گیر تارک عرش این تن و مهمان بستان
مژده دِه یکه سواری و بتازی بَرِ من
تا شوم ساقی مِی سفره‌ی احسان بستان
شاعرم وصف تو جانا غزلی می‌بافم
ز "کیان" بوده همی‌در غزل عنوان بستان
کیان تبریزی
اردیبهشت 99